Earl Goodman en de gezinschaos

Over wat deze oude wijze man ons nog steeds kan leren.

Ouderschap & Tropenjaren Persoonlijke Ontwikkeling & Mindset Relaties & Liefde

Ken je dat? Dat je op een zaterdagochtend wakker wordt met een peutervoet in je rib en een kleuter die roept uit haar kamer dat haar rode stift het niet meer doet. En dat je dan denkt: hoe zijn we hier beland? En waarom lijkt ons huis soms meer op een ontplofte Monkey Town lijkt dan op een thuis?

Laat me je voorstellen aan iemand die hier allang een theorie voor had: Earl Goodman. Geen hippe influencer met een ochtendroutine van selderijsap en affirmaties, maar een leraar, pionier en stille revolutionair in de wereld van familietherapie.

Hij gooide het roer om. Waar vroeger iedereen met problemen linea recta op de bank van Freud werd geparkeerd om te praten over moeder, dacht Goodman: ja leuk, maar misschien ligt het niet alleen aan jou, maar aan het hele systeem waarin je leeft. Je gezin. Je partner. Je patronen. Je schoonmoeder. Just saying.

Waarom jij deze man zou moeten kennen.

Goodman was een van de eersten die zei: “Wacht eens even, misschien is het gedrag van dat kind, die tiener of die overspannen ouder geen op zichzelf staand probleem, maar een reactie op het grotere geheel.”

Say what?

Ja. Hij liet zien dat we allemaal onderdeel zijn van een systeem. En dat als één iemand piept, het misschien niet het enige scharnier is dat roest.
En dat zie ik. Elke dag weer.
In mijn dagelijkse werk, in het koffietentje, in de bakfiets op het schoolplein. En uiteraard aan mijn eigen keukentafel.

Wat Earl zou zeggen over jouw gezin (en de wasmand)

“Gedrag is communicatie”

Een kind dat lastig doet, is niet per se ‘lastig’. Het communiceert. Soms onhandig. Soms luid. Soms met het weggooien van een stuk fruit. Maar altijd met een boodschap. Goodman zou zeggen: Luister eens tussen de regels door.

“Focus op het geheel, niet alleen op het individu”

We zijn zo gewend om problemen te isoleren. ‘Hij heeft ADHD’, ‘zij is koppig’, ‘ik ben gewoon moe’. Maar wat als we het systeem bekijken? Goodman richtte zijn interventies niet op ‘de zieke’ maar op het hele gezin. De vibe, de rollen, de herhalende dansjes.

“Verplaats het probleem”

Earl had een hekel aan vingerwijzen. Hij schoof met perspectieven. Wat als het niet aan diegene ligt, maar aan hoe we met elkaar omgaan? Wat als jij niet een slechte slaper hebt, maar een gezin dat ‘s avonds geen rust kent? Auw. Maar eerlijk.

“Liefde is niet altijd genoeg zonder inzicht”

Je kunt nog zo veel houden van elkaar, maar als je geen zicht hebt op de dynamiek, blijf je in cirkels draaien. Liefde is de motor, maar inzicht is de stuurinrichting.

"En nu? Moet ik dan ineens m’n hele gezin analyseren?"

Nee joh. Relax. Je hoeft niet ineens met familie-opstellingen en kampvuurgesprekken te beginnen (mag wel). Maar een beetje Earl denken, kan al helpen.

Als je kind de derde driftbui van de dag heeft: vraag jezelf af “Wat wil hier gehoord worden?”
Als jij en je partner elkaar vooral zien als co-managers van BV Gezin: plan een avond in zonder to-do’s en mét vragen als: “Wat gaat eigenlijk best goed tussen ons?”
Als je vastloopt in je rol als ouder of partner: weet dat het oké is om even hulp in te schakelen. Coaching is geen zwaktebod, het is onderhoud.

En psst… daar help ik je graag bij.

“Bij ons thuis is ‘het systeem’ vooral een hoop was, een bakfiets en liefde met een handleiding.”