Ken je die mop van dat stel dat vóór de kinderen samen gezellig uit eten ging, spontane weekendjes weg boekte, en ochtenden in bed doorbracht met Netflix en croissants? Nou… die kregen een baby.

Een term die je waarschijnlijk al vaker hebt gehoord – en misschien nu ook zelf voelt tot in je botten. Maar waar komt dat woord eigenlijk vandaan? En waarom lijkt het soms alsof je relatie er in deze periode ineens uitziet als een slecht verlopen seizoensfinale van Temptation Island?
Laten we het er eens over hebben.

Tropenjaren – wat is dat eigenlijk?

Fast forward naar het hier en nu: “tropenjaren” is een begrip geworden voor die pittige eerste jaren met jonge kinderen. Niet vanwege de hitte (hoewel, probeer maar eens een baby te troosten met 35 graden), maar omdat de mentale en fysieke uitputting vergelijkbaar is. Slapeloze nachten, poepluiers om 3 uur ’s nachts, zelf-doen-discussies terwijl jij je dag alleen maar wilde starten met koffie.

Tropenjaren: net de tropen, maar dan zonder cocktails.

En dan komen we bij het interessante (en soms pijnlijke) deel. De periode vóór de tropenjaren is vaak een soort honeymoonfase 2.0. Samen genieten. Veel tijd voor elkaar. Volle agenda’s vol spontane avonturen, vakanties en soms hele dagen samen chillen, gewoon omdat het kan.

Fast forward: jullie ruziën over wie het flesje is vergeten, wanneer je voor het laatst hebt geslapen weet je niet meer, en “tijd voor elkaar” is gereduceerd tot samen uitgeput op de bank ploffen met je telefoon in je hand. Als je nog energie hebt voor seks, is het een wonder. En spontane weekendjes weg? De enige verrassing in je leven is nu wanneer de kinderen besluiten tóch niet door te slapen of jullie wonder boven wonder een heel gesprek samen kunnen afronden.

De tropenjaren trekken niet alleen aan je oogleden, maar ook aan je relatie. Je wordt niet de beste versie van jezelf als je moe, overprikkeld en continu “mama” of “papa” hoort. Kleine irritaties worden grote irritaties. Communicatie? Die is vaak teruggebracht tot “wie haalt de luiers” en “heb je de knuffel gezien?”

Juist omdat je elkaar vóór die tijd hebt gekend in die heerlijke, vrije, blije fase, voelt het zo’n wereld van verschil. Het kan zelfs voelen alsof je elkaar een beetje kwijt raakt. Je houdt van elkaar, maar soms denk je misschien ook even: “Goh, met jou had ik toch een leuk leven?”

En weet je? Dat is normaal. Echt waar.
Maar… als je niet oppast, kun je elkaar in die tropenjaren ook echt kwijtraken. Jullie zijn ouders geworden, maar zijn nog steeds ook partners. En dat laatste sneeuwt vaak onder.

Hoe kom je hier samen doorheen?
Het goede nieuws: het hóeft niet zo te blijven.
Het slechte nieuws: dat gaat niet vanzelf.

Het is een van de redenen waarom de term tropenjaren regelmatig terugkomt op mijn site en in mijn gesprekken met “jonge” ouders. Je hoeft echt niet de hele dag hand in hand verliefd door het huis te dartelen. Fysiek onmogelijk met kinderen die ook volledige aandacht verdienen. Maar je kunt wel leren hoe je weer aandacht hebt voor elkaar. Hoe je die partnerliefde, die er echt nog wel is, terug naar de oppervlakte haalt.

En soms heb je gewoon even iemand nodig die met je meedenkt. Die je helpt om de boel niet op te laten stapelen tot jullie op een punt zijn dat alleen nog Google-zoekopdrachten als “scheiden met jonge kinderen” in je geschiedenis staan.

Dus… tropenjaren? Ja, die zijn pittig.

Maar je relatie hoeft er niet aan onderdoor te gaan.

“Koffie: de ultieme relatieverbeteraar sinds de geboorte van jullie eerste kind.”